جایگاه کرامت انسان درشریعت

پرسشهای اصلی که این رساله در پی پاسخ بدان است: شریعت ما انسان را چگونه می بیند؟ آیا انسان از رو که انسان است در نزد شارع دارای ارزش و احترام می باشد؟ آیا ارزش و احترام انسان در نزد شارع به پایه ای است که همه افراد انسان از آن جهت که انسان می باشن -و نه از آن رو که وابسته به ایدئولوژی و مردم یا گروه و طبقه خاصی می باشند-برخوردار از حقوق انسانی هستند؟ آیا عقیده دینی در میزان برخورداری شهروندان از حقوق انسانی تاثیر دارد؟ این سوالات و سوالاتی از این قبیل ، پرسشهایی می باشند که امروزه در مواجهه با قسمت انسان محور شریعت ( یعنی آن دسته از احکام که در آنها انسان به عنوان موضوع لحاظ گردیده) مطرح می گردد. طرح این سوالات ریشه در آن دارد که برحسب قرائت رایج از متون دینی، احکام متعددی وجود دارد که به ظاهر انسان را نه از آن رو که انسان است بلکه از آن جهت که معتقد به دین خفیف و شریعت خاتم می باشد دارای کرامت و مستحق حقوق بشری می شمارد.